۱۳۸۸ بهمن ۶, سه‌شنبه

آیا میانجیگران توانایی تغییر شرایط را دارند

در جایگاه یک معترض همیشگی به نظام جمهوری اسلامی می نویسم.می خواهم بگویم که چه تصوری از آرام شدن شرایط کشور دارم.البته که فکر می کنم آرام شدن به نفع مردم است،اما هنوز چیزی در درونم با موضوع کنار نیامده. اینکه در روزهای آینده چه اتفاقی برای ما ومعترضان و آینده این اعتراضات می افتد هنوز برایم مشخص نیست، اما زمانی که کلمه میانجیگری را می شنوم ،احساس می کنم یک چیز درست نیست، شاید به این ایمان نرسیدم که کوتاه آمدن شرایط را برای ما بهتر خواهد کرد.البته کسی فکر نمی کند که گوش دادن به افراد میانه رو کوتاه آمدن است.اما می خواهم موفقیتها رابا تمام وجودم احساسشان کنم که در این راه آنها را،احساس نمی کنم.
دیروز خبری شنیدم که بعضی از افراد آن را میانجیگری یا حرکتی به سوی آرامش بیان کردند که جنبش اعتراضی یک حرکت مدنی، باید باشد و پایین بالا دارد، گاها باید مسائل را در آرامش بیان کرد.که کاملا درست است و در میان سنگ پرانی تندروها ،کاری نمی توان انجام داد، وشاید کروبی فکر کرده که این راهی است برای خارج شدن از شرایط موجود و کمک می کندکه ما رئیس جمهوری را بیشتر نقد کنیم،اگر مطبوعات آزاد باشند که نیستند.راهی باشد برای آزاد کردن زندانیان،در حالی که برای آنها حکم های سنگین بریده اند.راهی باشد که تندروهای جناح راست دست از کتک زدن مردم بردارندکه امیدواریم.اما نمی شود گفت که این میان روی ها یا این کوتاه آمدن ها باعث نشود، همه چیزهایی که داریم را از دست بدهیم و اگر این چنین شود من مثل 7ماه گذشته در خیابانها خواهم بود
اما هنوز نمی توان با قاطیت سخن گفت که نتیجه این سخنها چه خواهد شد اما از یک چیز مطمئنم که این مردم لیاقت بهتر از موسوی و کروبی را دارند اما شاید امروز باید صبر کرد نمک بر زخم پاشید،درد کشید ومنتظر ماند که این میان روها با ما چه خواهندکرد.شاید رسیدن به انتخابات آزاد ، مطبوعات آزاد ،و استادان خوبی که از داشتنشان محروم بودیم، از زیر سوال بردن رئیس جمهوری و مقام عظم او، مهمتر باشد. اما هنوز وقتی کلمه میانجیگری را می شنوم،احساس می کنم یک چیز درست نیست،شاید این احساسم به علت این باشد که من همیشه معترض و گاه مخالف جمهوری اسلامی بودم و باید نظام درک کند،ما وجود خواهیم داشت.