در اول سخن می خواهم خبری را اعلام کنم:در تظاهراتی که در 22 بهمن برگزار شد، علاوه بر حضور نیروهای طرفدار دولت، طرفداران جنبش سبز هم حضور داشتند.اما به علت وجود فضای امنیتی،نتوانستن خود را از دیگران متمایز کنند.
قطعا امشب عده ای به این نتیجه می رسند که انگار شکست خورده ایم،توان ما همین بود و نتوانستیم با تدبیری درست یک بار دیگر، تظاهرات موفق آمیزی را برگزار کنیم،تظاهرات خیابانی کار از پیش نمی برد و عده ای که فکر می کردند که رژیم امروز فردا رفتنی است به خود خواهند گفت، باید صبر کرد یا دیگر نمی توان از مراسمهای دولتی به نفع جنبش سبز استفاده کرد،و مسجاد در زمان انقلاب کارکرد بهتری برای سزماندهی مردم داشتن.با پذیرش نسبی همه این افکار،می خواهم این افکار را نیز به افکارتان اضافه کنید که ما همان مردمانی هسنیم که در مقابل زورگویان ایستادیم و 8 ماه از تمام فرصتهای موجود برای بیان خواسته های خودمان استفاده کردیم و در مقابل تمامی تهدیدات ایستادیم و اگر امروز جماعتی در خیابان فریاد مرگ بر آمریکا یا اسراییل سردادند هیچ چیری را ثابت نخواهد کرد،نشان به آن نشان که اگر گفته شود که جمعه هفته بعد در خیابان آزادی ما تظاهرات خواهیم کرد،خواهند دید که چه میزان جمعیت به خیابانها خواهند آمد. و انصاف بدهید ما شکست نخورده ایم مگر این جریان قرار بود بازنده مطلق یا برنده مطلق داشته باشد مگر امروز طرفداران دولت بردند. امروز ما برای این در در خیابانها حضور داشتیم که اجازه ندهیم خون شهیدانمان پایمال شود،زندانیان را تنها نگذاریم اما نتوانستیم صدایمان را بلند به همه برسانیم. قبول دارم که باید ناراحت بود اما هر اتقاقی که بیفتد پورسه موفقیتهای بعدی خواهد بود. صبر باید کرد. چون صبر کنی ز قوره،حلوا سازم.امیدوارم رادیکالهای جناح راست فکر نکنن که امروز بردن و دست به عملیات انتحاری بزنند. توهم نزنند این جماعتی که مرگ بر منافق گفتند زیاد هم خودجوش نبود و برخلاف سالهای گذشته مجبور بودن برای برگزاری مراسم از نیروهای امنیتی استفاده کنند و به زور و تهدید بعضی ها را درون خانه هایشان نگه دارند و عده ای را هم دستگیر کنند.
